مقایسه‌ی توجه متمرکز در کودکان دچار ناتوانی‌های یادگیری و عادی

مقدمه: از جمله مواردی که نظریات کنونی در مورد ناتوانی‌های یادگیری بر آن تأکید دارند، توجه می‌باشد [9]. هدف پژوهش حاضر مقایسه عملکرد کودکان دچار ناتوانی‌های یادگیری و عادی در توجه متمرکز بود. روش: طرح پژوهش‌حاضر از نوع علی- مقایسه‌ای است. نمونه آماری شامل کلیه کودکان مقاطع‌سوم، چهارم و پنجم‌ابتدایی شهر‌تبریز بود. نمونه‌آماری شامل 30 کودک دچار ناتوانی یادگیری خواندن، 30 کودک دچار ناتوانی یادگیری ریاضی و 20 کودک دچار ناتوانی یادگیری بیان نوشتاری که به ترتیب با استفاده از آزمون‌های خواندن و نارساخوانی نما، ریاضیات کی مت و آزمون بیان نوشتاری انتخاب شدند، و 30 کودک عادی (گروه کنترل) بود. برای انتخاب کودکان دچار ناتوانی‌های یادگیری و کودکان عادی، به ترتیب از شیوه‌های نمونه‌گیری در دسترس و تصادفی ساده استفاده شد. کلیه آزمودنی‌ها در دامنه‌ی سنی 9 تا12 سال و دامنه‌ی هوشی 90 تا115 قرار داشتند. برای ارزیابی سطح هوشی، از آزمون هوشی ریون و جهت سنجش توجه متمرکز از آزمون عملکرد مداوم استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل واریانس چند‌متغیری، تحلیل واریانس تک‌متغیری و آزمون‌های تعقیبی-نشان‌داد که کودکان دچار ناتوانی یادگیری خواندن و ریاضی نسبت به گروه کودکان عادی عملکرد متفاوت و ضعیف‌تری در آزمون عملکرد مداوم دارند. تفاوتی بین عملکرد کودکان دچار ناتوانی بیان نوشتاری و عادی در آزمون ذکرشده مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها کودکان دچار ناتوانی‌های یادگیری خواندن و ریاضی نسبت به کودکان عادی عملکرد ضعیف‌تری در توجه متمرکز دارند؛ لذا توصیه می‌شود مسئولین برنامه‌هایی برای بهبود عملکرد توجه این کودکان تدارک ببینند.